2004/2005 senesini unutabilmek bizler için mümkün değil. Aslında bir sezon sonrasını düşünerek "Unutmak isteyen kim ki?" diyebilir "Eden bulur" felsefesine inanan arkadaşlar. Malum; 2004/2005 sezonunda Diyarbakırspor, Samsunspor ve Malatyaspor'un o çirkin tezgahı sonrası Sakaryaspor'umuz Süper Lig'e veda ederken sadece 1 sezon sonra, 2005/2006 sezonu Play-Off finalinde Altay'ı 4-1 yenerek (yeniden) Süper Lig'e yükselme başarısını göstermişti. 24 Mayıs 2006 günü Ankara 19 Mayıs Stadyumu'nda Deniz Kolgu'nun muhteşem ortasına Taner Demirbaş'ın uçan kafasıyla Süper Lig'e çıkmayı garantileyen Tatangalar'ı mest eden sadece o gece atılan goller değildi şüphesiz. Biz çıkarken bizleri düşürenlerin artık 1. Lig'de mücadele edecek olması, Ankara dönüşünde yüzümüzde oluşan tebessüm sebeplerinden sadece biriydi; eden bulmuştu. Ancak bunlar bir başka yazının konusu. Biz şimdilik biz ne 2004/2005 sezonundan uzaklaşıyoruz, ne Ankara'dan ne de 19 Mayıs Stadı'ndan...
Yazımın başında da söylediğim gibi 2004/2005 sezonunu unutmak mümkün değil. Oynadığı bütün liglerde, sene ayırt etmeden bir alt lige düşmemek ya da bir üst lige çıkmak gibi bir amaç doğrultusunda mücadele eden Sakaryaspor bir kez daha küme düşmeme mücadelesi vereceğini göstermişti ligin ilk 5 haftada aldığı 5 mağlubiyetle... Rahat etmeye göre birşey yoktu Adapazarlı'nın lugatında. Ligin 6. haftasında Ankaraspor deplasmanından 1 puanla dönmemize rağmen 7. ve 8. haftadan da elimiz boş dönüyorduk. Umutlarımız tam tükenmeye başlamışken imdadımıza bir başka Ankara takımı, Ankaragücü yetişiyordu. İlk galibiyetimizi ancak 9. haftada Adapazarı'nda Ankaragücü'nü 1-0 devirerek elde ediyorduk. Sakaryaspor, Ağustos'un 7'sinde başladığı 2004/2005 sezonunda, ilk galibiyetini Ekim'in 10'unda alıyordu 36'da giren Serdal'ın 41. dakikadaki golüyle. Aradan geçen 16 maçta Sakaryaspor biraz daha toparlanıyor ve düşme potasından 2 puan üste çıkıyordu: Kayserispor 20 puanda, Sakaryaspor 22...
Cüneyt Çakır'ın yönettiği maça (ki bu abimizin Sakaryaspor'a fazlasıyla uğurlu geldiği de başka bir yazının konusu olabilir) Ankaragücü şu 11'le çıkmıştı:
Orkun Uşak (her zamanki gibi 54 numaralı formasıyla)
Hakan Kutlu (yerini, maça girdiğine gireceğine pişman olan Effa'ya bırakmıştı)
Baidoo
Adem Dursun (Muhtemelen Effa'yla aynı düşünceleri paylaşmıştı)
Zengue (yerine Burak Karaduman girer; o Burak ki 4 sene sonra Sakaryaspor formasını giyecek ve son hafta 1. Lig'e veda ettiğimiz Kasımpaşa deplasmanında saha ortasında ağlayanlardan biri olacak)
Faruk Namdar
Evren Turhan (2 sene sonra Sakaryaspor'a gelmişti)
Ali Akdeniz
Umut Bulut
Augustine (Emre Güngör'le değişir)
Cenk İşler
Augustine (Emre Güngör'le değişir)
Cenk İşler
Maçın bir başka ilginç yönü ise iki takımın teknik direktörünün de Sakaryalı olmasıydı. Ankaragücü'nün başında Yılmaz Vural, Sakaryaspor'un başında ise daha "Total Futbol" un adı Türkiye toprakları üzerinde duyulmamışken bunu sahaya yayma başarısını gösteren hoca; Şaban Yıldırım vardı. Sakaryaspor'un ilk 11'i ise şu şekildeydi:
Şenol Karagöl
Gökhan Kök
Gökhan Kök
Mustafa Sert
Cemil İbiş
Abdülkadir (yerini Fatih Şen'e bırakır)
Aydın Çetin (M'bayo'yla değişir)
Emre Toraman
Ragıp Başdağ
Kabongo (yerine Fatih Ceylan girer)
Makasi
Burak Akdiş
O dönemler TFF'nin yayıncı kuruluşla aldığı karara göre haftada 1 maç TRT tarafından yayımlanmaktaydı. Artık onun verdiği gazdan mıdır, yoksa futbolcularımızın "Aha yine Ankaragücü!" rahatlığından mıdır bilinmez, maçın daha 3. dakikasında Burak Akdiş'in asistiyle Makasi durumu 0-1 yapmıştır. Derken 16. dakikada Aydın Çetin'le 0-2, 24. dakikada Emre Toraman'la 0-3 yaptık. 26. haftaya kadar 33 gol atarak, maç başı ortalama 1,32 gol atan Sakaryaspor'umuz maçın daha 24. dakikasında 3 gol birden atmıştı. Bize rüya, Ankaragüçlülere kabus gibi gelen maçın 1/3'lük bölümü bitmiş ve Ankaragücü Cenk İşler'in penaltıdan gelen golüyle durumu 1-3 yapmıştı. İlk yarı bu şekilde bitmiş, bizler "Maçı burdan vermeyiz di mi?!" diye düşüncelere dalmışken 2. yarı başlamış ve ayrı bir paragrafı hak eden maçın dönüm noktası 52. dakika gelmiştir.
Sözü, 52. dakikada 2 oyuncusunu birden kaybetmiş Ankaragücü Teknik Direktörü Yılmaz Vural'a verelim:
"Ankaragücü’ndeki olaya gelirsek... 2004/2005 sezonunda takımın küme düşme durumu var, bizi “Gel kurtar” diye çağırdılar. Adem Dursun iki maçta bir atılıyor, üstelik takım kaptanı. Bir gün Sakaryaspor’la oynuyoruz, 2-1 öndeyiz. “Oğlum Adem, 10 kişi kalmayalım, gene başladın kıpırdanmaya!” diye uyardım. 2. yarı başladı, kulübenin tozunu siliyorum, kafamı bir döndürdüm, iki kişi birden kırmızı kart görmüş. Biri Adem, biri Effa. “Oğlum niye atıldınız?” diye sordum, “Hocam bilmiyoruz” dediler. “Adamı salak yerine koymayın” dedim ve ikisine birden saldırdım."
56. dakikada ilk golün sahibi Makasi'nin asistini Ragıp gole çeviriyor: 1-4. 65. dakikada sahneye Umut Bulut çıkıyor ve farkı yeniden 2'ye indiriyordu. "Yok b'olum 9 kişi burdan maçı çeviremez" diye düşünürken penaltı kazanmamızla bozulan moralimiz yerine geliyordu. 67. dakikada Emre Toraman topun başına geçiyor fakat Ankaragücü kalecisi Orkun Uşak gole izin vermiyordu. Penaltı pozisyonundan sadece 3 dakika sonra Burak Akdiş farkı yeniden 3'e çıkarıyordu: 2-5. 78'de Emre Toraman'ın ve 88'de Makasi'nin golleri maçın sonucunu belirliyordu: Ankaragücü 2 - 7 Sakaryaspor.
Sakaryaspor, 2 Nisan 2005'teki bu tarihi galibiyetle Türkiye Süper Ligi'ndeki en farklı galibiyetini elde etmekle beraber tarihi bir olaya daha imza atıyordu: Seyircili oynanan bir maçta Sakaryasporlu futbolcular ilk kez Tatangalar'ın sayısından fazla gol atma beceresini sergiliyorlardı. :)
