...ve Anlıyordu ki Dev; Dev Gibi Sevdalara, Mezar Bile Olamaz!

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruli, hanımeli açan bir ev...

Bir dev gibi seviyordu dev
ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruli, hanımeli açan evin.

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın,
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve "elveda!" deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruli, hanımeli açan eve.

Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz
bahçesinde ebruli, hanımeli açan ev...

Nazım Hikmet